DAVUD (ə) və SÜLEYMAN (ə) - 4

İMAN QÜDRƏTİ
Möminlərlə, cinlərlə, minlərlə quş və yırtıcı heyvanlarla keçirdiyi böyük iclasda Süleyman soruşdu:
-Səba padşahının taxtını kim gətirə bilər?
Bu iş asan deyildi. Şanapipik onu yerinə yetirə bilməzdi. Bir cin ayağa qalxdı və dedi:
-Ey peyğəmbər, mən yerinizdən qalxmazdan qabaq taxtı gətirərəm. Hə, siz yerinizdən qalxmazdan əvvəl.

Süleyman imanlı insanın üstünlük və fəzilətini göstərmək istədi. Ona görə də, üzünü Asəf ibni Bərxiya adlı bir mömin kişiyə tutub dedi:
-Asəf, sizin fikriniz nədir?
O dedi:
-Mən də onu gətirə bilərəm.
-Nə vaxta qədər?
-Gözünüzü qırpmazdan əvvəl, bir anın içində.
İradə və iman ruhunun toplaşdığı bir anda.
Hamı Asəf ibni Bərxiyanı tanıyırdı. Onun imanına, xalisliyinə, Allaha olan məhəbbətinə və insansevərliyinə bələd idi.
Allah öz imanlı bəndəsinə lütf və ehsan edəndir. Bir hadisə baş verdi: 
Hamı gördü ki, Səba padşahının taxtı böyük qonaq otağında onların qarşısındadır. Taxt çox əzəmətli idi. Qara taxtalar, qızıl-gümüş və cəvahiratla bəzədilmişdi. Hər bir nöqtəsində Yəmən əqiqi parlayırdı. Tavanın rəngli şüşəsinin arxasından saçan günəş şüası onun gözəlliyini daha da artırırdı.
Süleyman Bilqeysin taxtında dəyişikliklər aparmağı əmr etdi. O, Bilqeysi yoxlamaq istəyirdi. Görəsən, o, bu hadisənin qarşısında nə edəcəkdi?!

GÖRÜŞ
Quşlar xəbər verdilər ki, Bilqeys yaxınlaşmışdır. O, bir neçə saatdan sonra müqəddəs torpağa çatacaqdır.
Qonaq otağına aid olan işlər sona çatmış və saray bəzədilmişdi. Onun əzəmət və cəlalı daha da artmışdı.
Səba padşahının taxtı çoxlu zinətlərlə əhatə olunmuşdu.
Süleymanın taxtı padşahın qapısının yaxınlığında yerləşirdi. Bilqeys padşahlıq sarayına daxil olarkən, orada bir dünya əzəmət və təntənə gördü.
Salona daxil olduqda, gördü ki, Süleyman öz taxtı üzərində oturmuşdur. Orada, əsgərlərin yanında şir və quşlar da gözə dəyirdi. Çox maraqlı bir cəmiyyət idi. Əsgərlərin biri Bilqeysin taxtına işarə edərək ona dedi:
-Sənin taxtın belədirmi?
Padşahın gözü taxta düşdükdə, az qaldı qışqırsın ki, hə, bu onun taxtıdır. Amma bu məsələni necə deyə bilərdi?
Cavab verməzdən qabaq fikirləşdi və dedi:
-Deyəsən odur, mənim taxtıma çox oxşayır. Bəlkə də, mənim taxtımın özüdür. Bilqeys anladı ki, Süleymanın peyğəmbərliyinin böyük və əzəmətli bir əlaməti qarşısında qalmışdır. Amma heç bir söz demədi.
Ürəyi imanla doldu və Allaha təslim oldu. Gördü ki, Süleyman əxlaqi cəhətdən, təvazökarlığı, baxışı və namazda hərəkətləri baxımından padşahlara oxşamır.
Süleyman danışanda sözlərində istilik, məhəbbət və rahatlıq hiss olunurdu.

ŞÜŞƏ HOVUZ
Qarşılama mərasimi sona çatdıqda, Bilqeysin yoldaşları ona dedilər ki, Süleymanın, onun iqaməti üçün ayırdığı saraya getməlidirlər.
Padşah ora tərəf getdi. Əsgərlər onu əhatəyə almışdılar. Gözətçilər qapıların ağzında dayandılar. Bilqeys böyük zala daxil oldu.
Cavan və imanlı qızlar onu müşaiyət edir və hörmət əlaməti olaraq onun arxasınca hərəkət edirdilər. Hələ ayağını zala qoymamış, ona aid olan otaqla zalın qapısı arasında böyük bir hovuz gördü. Güman etdi ki, su ilə dalğalanır.
Ona görə də, islanmasın deyə öz paltarını topladı. O, ayağını yavaşca hovuzun içinə qoydu.
Burda onu müşaiyət edən cavan qızların biri gülümsündü və dedi:
-Bu saf və şəffaf büllurdan düzəlmiş bir saraydır.
Bilqeys Süleymanın əzəmət və hakimiyyətində başqa bir əlamət müşahidə etdi. Nur inikası və büllurların şəffaflığı elə idi ki, insan onun su dalğasından hovuz olduğunu güman edirdi.
Bilqeys dedi:
-İnsan belə bir hovuz düzəltməyə qadir deyil.
Bir qız cavab verdi:
-Hə, bu hovuz cinlər tərəfindən düzəldilmişdir.
Bilqeys astaca dedi:
-Doğrudan da, cinlərin vasitəsi ilə düzəlmişdir.
Onun qəlbində Allaha iman daha da artdı. O, uzun illər idi ki, öz dini əqidələri barəsində fikirləşirdi, qəlbən günəşin Allah olduğuna inanmırdı.
Həqiqi Allah heç vaxt gizlənməz. O həmişə vardır. Amma Bilqeys bu məsələni aşkar surətdə deyə bilmirdi. Çünki o məmləkətin bütün insanları günəşə ibadət edirdilər. Əgər günəşin Allah və məbud olmadığını desəydi, onun hakimiyyəti bir an da davam gətirməzdi.
Amma indi həqiqəti öz gözləri ilə görmüşdü. O, öz qəlbi ilə Allahı müşahidə etmişdi; insanları sevən Allahı. O bildi ki, Allah hər şeyi insanın ixtiyarına qoymuşdur. Odur ki, insanın Allahdan başqa birisinə səcdə etməsi düzgün deyildir.
Bu varlıq dünyasına hökumət edən imanlı bir insandır. Küləyə əsmək əmrini verən, cin, quş və heyvanların onun ixtiyarında olduğu bu Süleyman insandır. Amma o da Allaha şükür və təzim edir.
Bilqeys səmaya baxaraq mülayim səslə dedi:
«İlahi! Mən özümə zülm etmişəm. İndi isə Süleymanla birgə aləmlərin rəbbi olan Allaha iman gətirdim.»
Səba padşahı Bilqeys ilk dəfə olaraq Allaha səcdə etdi. Onun bütün əsgərləri də səcdə etdilər. Süleyman şükür səcdəsini yerinə yetirdi. Həqiqətən, o, Allah məhəbbətini sərgərdan ürəklərə daxil etməyə nail olmuşdu.

AQİBƏT
Cinlər Süleymanın güc və qüdrətindən qorxurdular. Çünki, yalnız o həzrət onları iman ölkəsinə xidmət üçün hazır etmişdi.
Uzun illər keçdi. Onlar Süleyman üçün məbədlər düzəldir, dəryalarda bataraq mirvari və mərcan çıxarırdılar. Cinlər güman edirdilər ki, insandan güclüdürlər. Amma Bilqeysin taxtını gətirmək yarışında, onu bir anın içində Yəməndən Fələstinə gətirməklə imanlı insan qələbə çaldı.
Onlar həmişə güman edirdilər ki, Allahın çox məxluqlarından üstündürlər. Çünki onlar başqalarının agah olmadığı məsələrdən agah idilər.
Allah-taala onlara anlatmaq istədi ki, əgər Allah onlara ilham etməsə, heç bir şey bilməzlər.

QARIŞQA
Süleyman sarayında öz əsasına söykənmişdi. Cinlər eləcə işlə məşğul idilər. Onlar hər dəfə Süleymanı gördükdə, o həzrətin əzəməti ürəklərini bürüyür və daha artıq təvazökarlıqla işləyirdilər.
Süleyman Allah üçün namazını qurtardı və cinlərin işinə nəzarət etmək üçün öz ibadət mehrabını tərk etdi.
O əsasına söykənərək səhnəyə tamaşa edirdi. Cinlər işləyirdilər. Allah-taala iradə etmişdi ki, o anda Süleymanın ruhunu alsın və onun ruhu səmaya qanad çalıb, Allaha tərəf getsin.
Süleymanın bədəni bir neçə gün o halda qaldı.
Cinlər hər dəfə daxil olduqda, Süleymanı görür və öz müxtəlif işləri ilə məşğul olurdular.
Heç kəs məsələnin həqiqətini dərk etmirdi. Hamı Süleymana baxır və onun ayaq üstə durduğunu görürdü.
Allah-taala özünün cin və insandan olan bəndələrinə başa salmaq istəyirdi ki, qeyb aləmindən onların xəbərləri yoxdur.
Qarışqalar mərmər döşənəcək üzərində sürüşürdülər. Heç kəs onların olmasını hiss etmirdi.
Allah-taala iradə etmişdi ki, həqiqəti öz zəif məxluqlarının birinin vasitəsi ilə bəyan etsin.
Qarışqa yerin üzərində sürünməklə özünü Süleymanın əsasına çatdırdı. Əsanın taxtadan olduğunu hiss etdi. Ona görə də, onu çeynəməyə başladılar. Süleyman isə eləcə əsasına söykənmişdi.
Qarışqalar öz işlərində artıq səylə çalışırdılar. Cinlər də çalışırdılar. Bir neçə həftədən sonra qarışqalar əsanın bir hissəsini nazikləşdirdilər. Bu zaman böyük bir hadisə baş verdi:
Süleyman yerə yıxıldı. O, mərmər döşəmənin üzərinə düşdü. Hamı onun çoxdan dünyasını dəyişdiyini və canını tapşırdığını bildi. Cinlər bildilər ki, qeybdən xəbərləri yoxdur. Onlar Süleymanın ölümünü bilmədiklərinə görə bütün bu müddətdə eləcə işlə məşğul olublar.
Əgər o qarışqalar olmasaydılar, onlar hələ çox işləyəcəkdilər.
Möminlər Süleymanın ölümünə görə qəm-qüssəyə batdılar. Amma cinlər sevindilər. Çünki onlar insana xidmət etmək işindən azad olmuşdular. Beləliklə, Süleymanın hakimiyyəti sona çatdı. Çox qəribə bir məmləkət... İnsan, cin və heyvanların bərpa etdiyi maraqlı bir mədəniyyət...
Salam olsun Süleymana; müdrik peyğəmbərə; Allaha şükr edən iman məmləkətinin padşahına.

Kitabın adı: Peyğəmbərlərin həyatı
Tərcümə edən: V. Hüseynzadə