HƏZRƏT İSA (ə) və HƏZRƏT YƏHYA(ə)NIN ƏHVALATI - 1

İmran qocalıb yaşlaşmışdı. Allah ona övlad verməmişdi. Həyat yoldaşı Hənnə sonsuz bir qadın idi və Allahın ona bir övlad əta etməsini arzulayırdı. Allah-taala İmrana vəhy etdi ki, ona bərəkətli bir övlad hədiyyə edəcəkdir.

İmran sevindi və yoldaşına müjdə verib dedi: “Allah duamızı qəbul etmişdir. Tezliklə bizə xeyirli və bərəkətli bir övlad əta edəcəkdir.” O saleh qadın hamilə olduğunu hiss edib, çox sevindi.
Bir gün səhər Hənnə ibadətgaha getdi və o, doğulacaq körpəni Allah yolunda işləmək üçün nəzir edib dedi: “İlahi! Hamilə olduğumu Sənin evinin xidməti yolunda azad edəcəyəm. Məndən qəbul et! Sən eşidən və bilənsən.”

NƏZİR
Zəkəriyya peyğəmbər ibadətgahda idi. Bu xəbəri eşitdikdə sevindi. Bir daha Allahın hər şeyə qadir olmasını və istədiyi insana ruzi əta etməsini xatırladı. O, mehraba daxil olub, Allah üçün namaz qıldı. Sonra isə öz dükan və mağazasına yollandı.
Günlər, həftələr və aylar ötdü. İmran dünyadan köçdü, amma Allahın ona əta etdiyi körpəsinin üzünü görmədi.
Azad olmaq zamanı çatdı. Hənnə inanırdı ki, Allah ona bərəkətli bir oğlan uşağı əta edəcəkdir. Amma gözlənilmədən körpəsinin gözəl bir qız olduğunu gördü.
Bu zaman o, etdiyi nəzirə necə vəfa etsin? Qız ibadətgahda xidmət edə bilərmi? O, səmaya baxaraq dedi: “İlahi! Körpəm qız doğuldu... Oğlanla qız eyni deyillər.”
Allah-taala onun ürəyinə ilham etdi ki, bu qız böyük məqama çatacaq və tezliklə mehrab və ibadətgaha daxil olacaqdır.
Hənnə təvazö və təzim halında dedi: “Mən onun adını Məryəm qoydum. Bununla onu və onun övladlarını qovulmuş Şeytanın vəsvəsələrindən Sənin pənahına gətirirəm.”
O saleh qadın qızını Məryəm adlandırdı: Yəni ibadət edən və ya ibadətgahın xadimi.
Məryəm böyüdü. İbadətgaha gedib, orada xidmətçi olmaq zamanı çatdı. Orada Məryəmin tərbiyəsini kimin öhdəsinə götürəcəyi barədə çətinlik yarandı. Bütün keşişlər onun tərbiyəsini öhdələrinə götürmək istəyirdilər. Çünki o, saleh bir kişi İmranın və təqvalı qadın Hənnənin qızı idi.
Keşişlər razılığa gəldilər ki, Məryəmin tərbiyəsini qəbul etmək üçün püşk atsınlar. Püşk Zəkəriyyanın adına çıxdı.
Zəkəriyya təqvalı və imanlı bir kişi idi. O, Məryəmə yüksək ehtiram bəsləyirdi. Onun vücudunda xeyir və bərəkət görürdü. Zəkəriyya, Məryəmin xalasının əri sayılırdı. O, Məryəmin tərbiyəsini öhdəsinə götürüb, bu işlə məşğul oldu.

BƏTUL
Məryəm ətraf aləmdən təcrid olunmuşdu. O, Beytül-Müqəddəsin yuxarı hissəsində kiçik bir otaqda yaşayırdı. Zəkəriyyadan başqa heç kəsin onun yanına getmək və otağına girmək icazəsi yox idi.
Məryəm tənha böyüdü; pak bir şeh damcısı kimi, buludlar arxasındakı günəş və parlaq ay kimi.
Məryəm qönçə bir gülə bənzəyirdi; ətri fəzanı dolduran bir bənövşə gülünə.
O böyüdü; lakin hamıdan uzaq və gözlərdən kənarda.
Məryəm öz vaxtını ibadət mehrabında keçirirdi. Təvazökarlıqla Allaha namaz qılırdı. Hər gün onun ruhunda yeni həqiqətlər parlayırdı. Mələklər ətrafına fırlanırdılar. Ona müjdə verirdilər ki, Allah onu seçmiş və çirkinliklərdən uzaqlaşdırmışdır. O, sədəf içində mirvari kimi idi. Allah-taaladan başqa heç kəs onun sirlərindən xəbərdar deyildi.

QIŞDA XURMA
Soyuq bir qış günü Zəkəriyya Məryəmin otağına getmək üçün ibadətgaha yüksələn hündür nərdivanla yuxarı qalxırdı. Onun üçün bir qədər çörək və bir az süd aparırdı. Zəkəriyya su arxının şır-şır səsinə bənzər bir səs eşitdi. Orada Məryəmdən başqa heç kəs yox idi. Məryəm onu seçib, pak saxlamış Rəbbi ilə raz-niyaz edirdi. Zəkəriyya yavaşca otağa daxil oldu. Qəribə bir səhnə gördü. O gördü ki, ətri otağın fəzasını doldurmuş bir qab təzə xurma Məryəmin qarşısındadır. Zəkəriyya təəccüblə dedi:
-Bunları haradan gətirdin?
Məryəm özünün parlaq mələksimalı çöhrəsi ilə və təvazökarlıqla dedi:
-Bunlar Allahın tərəfindəndir. Həqiqətən, Allah istədiyi bəndəsinə hesabsız ruzi verir.
Zəkəriyyanın bütün vücudu imanla doldu. O öz-özünə dedi: “Allah yay meyvəsini qışın ortasında imanlı bəndələrinə ruzi edir.”
Günlər ötdü. Yay fəsli çatdı. Zəkəriyya, Bətul Məryəmin görüşünə gəldi. Gördü ki, o, mehrabında Allah üçün səcdə edir və qarşısında portağal dolu bir qab vardır. Zəkəriyya Allahın yanında belə bir məqam və dərəcəsi olan bu cavan qıza bütün vücudu ilə ehtiram göstərirdi.
Allah-taala Məryəmə lütf göstərir, ona hesabsız ruzi verirdi. O öz xörəyini otağında görürdü. Çünki o, Allah-taalaya tapşırılmışdı. Hətta əgər acından ölsəydi də, heç vaxt saleh qadın olan anasının etdiyi nəzirə görə otağından çıxmazdı.

ZƏKƏRİYYANIN DUASI
Zəkəriyya Allah dərgahında Məryəmin məqam və dərəcəsini gördü. O, Allahın ona qış meyvəsini yayda və yay meyvəsini qışda nəsib etdiyini bildi. Allah hər şeyə qadirdir. O istədiyi məxluquna hesabsız ruzi əta edər.
Saleh və təqvalı kişi olan Zəkəriyya namaz qılmaq üçün ayağa qalxdı. O, Allah dərgahına dedi: “İlahi! Öz qüdrətinlə mənə pak bir övlad əta et!”
Qəflətən mehrabın fəzasını bir nur bürüdü. Zəkəriyya mələklərin onu çağırdığını eşidirdi: “Allah-taala sənə Yəhya adlı bir övladının olacağını müjdə verir. Bundan qabaq heç kəs belə adlanmamışdır.”
Zəkəriyyanın arzusu qəbul olundu. O, paklıq, düzgünlük və imanda Məryəm kimi bir övlad arzusunda idi. Amma dedi: “Necə mən övlad sahibi ola bilərəm. Halbuki yoldaşım doğmur və qocalmışdır.”
Mələklər dedilər: “Belədir. Allahın buyurdu ki, bu iş onun üçün asandır.”
Zəkəriyya dedi: “Haradan bilim ki, Allah Yəhyanı mənə əta edəcəkdir?”
Mələklər dedilər: “Əlaməti budur ki, sən üç gecə danışıq qüdrətini əldən verəcəksən.”
Gecə çatan kimi hər şey qaranlığa qərq oldu. Zəkəriyya hiss etdi ki, dili ağac kimi olub və qətiyyən söz danışa bilmir. O, mehriban və bağışlayan Allaha səcdə etdi. Allah-taala ona, uca məqama çatacaq pak bir övlad əta etdi. Zəkəriyya ibadətgahdan çıxdı. O, camaata moizə etmək istədi. İstəyirdi onlara desin ki, Allahı unutmayın, Ona səcdə edin, həmişə Onu yad edin. Amma dili öz ixtiyarında deyildi. Zəkəriyya onlara səmanı göstərdi. Yəni ey Bəni-İsrail! Orada sizin əməllərinizə nəzarət edən birisi var. Ey qövm! Allaha zikr edin və Onu xatırlayın.
Üç gecə keçdi. Zəkəriyya hələ də danışıq qabiliyyətini itirmişdi. Dördüncü gün öz saleh yoldaşı Yəsabata dedi: “Allah-taala mənə Yəhya adlı bir övladımız olacağını xəbər vermişdir.”
O saleh qadın dedi: “Yəhya? Necə də qəribə bir addır. Həm də axı, mən doğmayan bir qadınam. Mən necə övlad sahibi ola bilərəm?”
Zəkəriyya dedi: “Allah-taala hər şeyə qadirdir. Yaradılmışların qanunları onun əlindədir. Yer və göy Onun ixtiyarındadır. Bizim atamız Adəmi torpaqdan yaradan Odur.”

MÖCÜZƏ
O zaman yəhudilər daşürəkli insanlar idilər. Gördükləri şeydən başqa bir şeyə iman gətirməzdilər. Onların bəzisi sehrlə məşğul olur, bəziləri isə qızıl və cəvahirat məmulatları düzəldirdilər. Amma hamısı mal-dövləti hər şeydən çox sevirdilər. Onlar günbəgün Musanın göstərişlərindən uzaqlaşırdılar. Ona görə də, Allah-taala onları bu qəflətdən oyatmaq istədi. Zəkəriyyaya bir övlad əta etdi. Onun sonsuz həyat yoldaşı hamilə oldu. Ondan bir övlad doğuldu. Körpənin üzü iman və məhəbbət nuru ilə parlayırdı. Hənnədən isə Məryəm adlı bir qız doğuldu. Allah-taala İmrana böyük məqama çatacaq bir övladın olmasını vəd etmişdi. Amma İmran, övladı Məryəmi görməzdən qabaq dünyadan getdi. Allah Məryəmi pak saxladı. Onu insanlar üçün nişanə etdi və ondan başqa bir nişanə vücuda gəldi.

MÜJDƏ
Məryəm tənha halda ibadətlə məşğul idi. Çöhrəsi nurla parlayırdı. Ürəyi ulduzların arasında pərvaz edir və göyləri seyr edirdi. O, pak və cavan qız səhər çağının şeh damcısı kimi parlayırdı. Ürəyi nur saçırdı. Ruhu şəffaf və lətif idi; sanki nura bürünmüş dünyalarda pərvaz edirdi.
Məryəm öz ətraf aləmindən ayrılmışdı və onunla dünya arasında kiçik bir pəncərədən başqa bir şey qalmamışdı. O, həmin pəncərədən yaşıl təpələrin arxasında olan mavi üfüqlərə baxırdı.
Birdən otağı nurla doldu. Nur halqası arasında bir cavanı gördü. Məryəm qorxaraq dedi: “Əgər təqvalısansa, sənin şərindən rəhmli Allaha pənah aparıram.”
O cavan dedi: “Ey Məryəm! Mən sənin Rəbbinin elçisiyəm. Gəlmişəm ki, sənə pak bir övlad bağışlayam.”
Məryəm həya və utancaq halda dedi: “Mən hələ heç kəslə evlənməmişəm. Necə övlad sahibi ola bilərəm?”
Məryəm özü möcüzə idi. Amma indi, tezliklə doğulacaq başqa bir böyük möcüzənin anası olacaqdı. O isə hələ də qız idi.
Mələklər dedilər: “Ey Məryəm! Məsələ belədir: Rəbbin buyurub ki, bu iş mənim üçün asandır. Biz onu insanlar üçün nişanə edəcəyik. O, bizim tərəfimizdən bir rəhmətdir. Bu, sona çatmış bir işdir. Daha danışmağa ehtiyac yoxdur.”
Mələk, Məryəmə yaxınlaşdı və onun köynəyinə üfürdü. Məryəm hiss etdi ki, onun vücudunun dərinliklərinə böyük və çox nüfuzlu bir ruh daxil oldu.
Mələk gözdən itdi. Məryəm bildi ki, qarşıda çətin günləri olacaqdır. O, böyük bir məsuliyyəti daşımalıdır.
Məryəm öz bətnində ilahi ruhu və əzəmətli bir vücudu daşıyırdı. Amma nigaran və narahat idi ki, kim ona inanacaq. Camaat necə inanacaq ki, atasız uşaq doğula bilər?
Mübarək körpə Məryəmin pak bətnində inkişaf etdi. Aydın bir səhər vaxtı Məryəm yaxınlıqdakı təpələrə yollandı. O, heyrət içində idi. Amma Allaha imanı onun iradəsini daha da gücləndirmişdi.
Məryəm yoruldu. O bir xurma ağacının budağı yanında oturdu. Möhkəm doğuş ağrısı hiss etdi. Məryəm qışqırdı: “Kaş bundan öncə ölüb, xatirələrdən silinəydim!”
Məryəm düşünürdü ki, atasız bir övladı olduğu üçün ona kim inanacaqdır?
Birdən körpənin səsi eşidildi. O, Məryəmə müraciət edərək deyirdi: “Anam qəmgin olma! Allah sənin üçün bir su arxı hazırlamışdır. Ondan iç və xurma ağacına söykən! Sənin üçün təzə xurma töküləcək. Onlardan ye və sudan iç. Onlar gözlərini işıqlandırar.”
Məryəm rahatlıq hiss etdi. Yavaş-yavaş qəlbinə daxil olan su arxı kimi idi. Amma nigaranlıqla dedi:
-Oğlum! Camaat necə? Ey Allahın Ruhu! Camaata nə deyim?
-Ana! Onlara de ki, Allah üçün oruc tutmuşam. Bu gün heç kəslə danışmayacağam.
Möcüzə olan İsa doğuldu. Allahın qüdrətinə və Onun insanlara qarşı rəhmli olmasına bir nişanə olmaq üçün atasız bir körpə doğuldu. Pak körpə anasının üzünə təbəssüm edirdi. Anası onu qucağına aldı. Sonra isə onu götürüb, qövmünə tərəf qayıtdı.
Məryəm təpələrdən ibadətgaha doğru endi. Camaat qəribə bir mənzərəyə şahid oldular. Öz-özlərinə dedilər: “Məryəm özü ilə bir körpə gətirir. İmranın qızı Məryəm bir uşaqla gəlir. Hənnənin qızı Məryəm hələ evlənməyib, amma bir körpəsi var.”
-Nə olub?
-Nə oldu?
-Necə? Harada olub?
Məryəm özünün ibadətgahdakı otağına yollandı. Bu həyəcanlı xəbər hər yerə yayıldı. Dillər əzbəri oldu. Hamı təəccüb edirdi. İmanlı insanlar sakit durmuşdular. Amma bəzi insanlar dillərinə pis sözlər gətirirdilər.
Zəkəriyya camaatın acı sözlərini eşidirdi. Keşişlərin qulağına da bəzi şaiyələr çatdı. Ona görə də, Zəkəriyya ibadətgahın keşişləri ilə birlikdə Məryəmin yanına getdi.

Kitabın adı: Peyğəmbərlərin həyatı
Tərcümə edən: V. Hüseynzadə

Ardı var ...

 BURADAN OXUYUN