HƏZRƏT İSA (ə) və HƏZRƏT YƏHYA(ə)NIN ƏHVALATI - 3

İSA MƏSİHİN QAYIDIŞI
Herodis öldü. Amma fəsad və şər işləri hələ də davam edirdi. Yəhudilər azğınlıq içində idilər.
Məryəm oğlu İsa Fələstinə qayıtmaq qərarına gəldi. O, əziz anası ilə birgə bu gün Nasirə adlanan Əl-Cəlil dağlıq məntəqəsində bir kənddə sakin oldu. Orada vəhy mələyi ona nazil olub, ilahi risalətin təbliğinə fərman verdi.

ALLAHIN RUHU
O, Beytül-müqəddəsdə məbəddə oturmuşdu. Ömründən otuz il keçirdi. Hündür, arıq, ayaqyalın idi. Yun köynək geyinmişdi. Öz ümmətinin taleyi barəsində fikirləşirdi.
İbadətgahdan çıxıb, təpələrə doğru getdi. Çobanlar öz qoyunlarını otlaqdan qaytarırdılar. Günəş qüruba yaxınlaşmışdı. Məsih Bəni-İsrail barəsində fikirləşir və öz-özünə deyirdi: “Yollarını azan bu insanları necə yola gətirə bilərəm?”
Günəş batdı. Çobanlar evlərinə, qoyunlar tövlələrinə, quşlar yuvalarına, uşaqlar analarının qucaqlarına qayıtdılar. Amma, Məsih qayıtmadı. Niyə? Çünki onun evi yox idi.
O, çöllərdə yatırdı. Qar və yağış yağdıqda, dağların mağaralarına gedirdi. Acdıqda yerdə bitən ot və ələflərdən yeyib, özünü doyururdu. Beləliklə, Məsih azad və tərki-dünya idi. Allahdan başqa heç kəsdən qorxmurdu. O, başıuca yaşayırdı. Çünki bu dünyanın heç bir şeyinə bağlı deyildi.
Gecə çatdı. Yatmaq vaxtı gəldi. İsa bir daşı başının altına qoydu və yatdı. O, böyük səmaya, ulduzla dolu asimana baxırdı. Birdən bir mələk zahir oldu. Nuru hər yeri doldurmuşdu. Mələk dedi: “Allah sənə risaləti təbliğ etməyə fərman verir.”
Məsih Allahın fərmanını icra etmək üçün ayağa qalxdı. Müqəddəs ruh onun köməyi idi. Allah onunla və onun yardımçısı idi.

SƏMAVİ ELAN
Bazar insan kütləsi ilə dalğalanırdı. İsa səmavi xəbəri elan etmək üçün orada dayandı. O, şücaətlə elan etdi: “Ey Bəni-İsrail! Mən Allahın sizə göndərdiyi elçisiyəm. Məndən qabaq gələn kitabı təsdiq edir və məndən sonra gələcək Əhməd adlı peyğəmbər barəsində sizə şad xəbər verirəm.”
O zaman Fontius Flatus Fələstinin hakimi idi. Orada hökumət padşahlıq idi. O, vilayət hakimlərini məmur etmişdi ki, böyük imperiyanın təhlükəsizlik və asayişinə xələl gəlmədən, onlara tabe olan şəhərlərdəki insanların istək və çətinliklərini həll etsinlər.
Hakim, şəhərlərində baş verən hadisələri yaxından izləyirdi. Bir gün ölkəsinin vəziyyəti barəsində ona bir məlumat verdilər. Ona dedilər ki, İsa adlı bir cavan Allahın elçisi olduğunu iddia edir. İnsanları Allahın verdiyi və ruhun bulaşmasına səbəb olan şeylərdən uzaq olan fitrətlərinə qayıtmağa dəvət edir.
Yəhudi keşişlər Məsihin dəvətindən narahat olan ilk insanlar idilər. Niyə? Çünki Məsih insanları kasıb və yoxsullara qayğıkeşliyə, acları doyurmağa dəvət edirdi. Çünki Məsih buyururdu: “Keşişlər Tövratı dəyişiblər.” Çünki keşişlər məhrum insanları aldadır, onların mallarını nəzir adı ilə alırdılar. O dövrdə yəhudilərin bəziləri qiyamət gününə və ölümdən sonrakı yaşayışa inanmırdılar. Hesab, cəza və savaba imanları yox idi. Amma, onu açıq surətdə və pərdəsiz demirdilər. Onlar zahirdə özlərini dindar göstərir, amma ürəklərində azğın idilər. Zahirdə imanlı olduqlarını göstərir, lakin öz küfrlərini gizlədirdilər.

QARŞIDURMA VƏ KEŞMƏKEŞ
Keşişlər İsa əleyhinə öz mübarizələrinə başladılar. Onlar şayiə yaymaqla həzrəti kafir olmasında ittiham edirdilər. Qəzəblə fəryad edib deyirdilər: “Əgər o peyğəmbərdirsə, bəs, möcüzəsi haradadır? Musanın çoxlu möcüzələri var idi. Amma İsa heç bir möcüzə gətirməmişdir. Məryəm barəsində də pis sözlər deyirdilər. Pakqəlbli və iffətli olduğu halda, onu pis töhmətlərlə ittiham edirdilər.
İsa Bəni-İsraili maddi maraqların əsarətindən qurtarmaq üçün mənəviyyata dəvət edirdi. Onların biri dedi: “Ruh bizim damarlarımızda axan qanlardır.”
Məryəm oğlu İsa buyurdu: “Ruh Allahın yaratdığıdır.”
Onlar deyirdilər: “Ey İsa! Biz sənin nə dediyini anlamırıq.”
Məsih əyildi. Bir ovuc palçıq götürdü və dedi: “Bunlar nədir?”
-Bir ovuc palçıqdır.
-Onda ruh varmı?
-Yox.
-İndi mən bu palçıqdan bir quş düzəldəcəyəm. Ona üfürdükdə, Allahın izni ilə bir quşa çevriləcəkdir.
Onlar təəccüblə dedilər:
-Məqsədin nədir?
-Məqsədim budur ki, mən ona üfürüb, Allahın iznilə onu quşa çevirə bilərəm. Çünki həyat bağışlayan Allahdır. O, hər bir işə qadirdir.
O anda İsa bir ovuc palçıqdan quşa oxşar bir qəlib düzəltdi. Qəlib tamamlandı. Həzrət o palçıq qəlibə üfürdü. Birdən bir ovuc palçıq bir quşa çevrildi. Qanad çaldı və mavi səmada uçmağa başladı. Məsihin vücudu qüdrətli Allah və yaradıb təsvir edən Xaliq qarşısında təzim etdi.

HƏVARİLƏR
Görəsən, Bəni-İsrail İsaya iman gətirdimi? Onlar Allaha təslim oldularmı? Yox. Keşişlərin kinləri daha da artdı. Onlar sadəlövh insanlar arasında şayiə yayır və İsanı kafir bir cavan adlandırırdılar. Onlar o həzrətin qətl planını hazırladılar. İsa (ə) hiss etdi ki, onların gözlərindən küfr yağır. Ona görə də, fəryad edib buyurdu: “Allah yolunda kim mənim köməyim ola bilər?”
On iki həvari ayağa qalxıb dedilər: “Biz Allahın köməkçiləriyik. Allaha iman gətirdik. Sən də şahid ol ki, biz Allahın əmrinə təslimik.” Sonra isə üzlərini göyə tutub, dedilər: “İlahi! Sənin nazil etdiyinə iman gətirdik. Elçinə itaət etdik. Bizi azğın insanlar sırasına salma!”

AZİR
İsanın Azir adlı bir dostu vardı. Onu çox sevirdi. O, imanlı bir cavan idi. Bir gün İsa əhvalını soruşmaq üçün Azirin evinə getdi. Anası ağlayaraq çıxdı və dedi: “Azir dünyadan köçüb və üç gün qabaq torpağa tapşırılmışdır.”
İsa buyurdu: “Onu görmək istəyirsənmi?”
O cavanın imanlı anası dedi: “Hə, ey Allahın Ruhu!”
İsa buyurdu: “Sabah gələrəm və Allahın izni ilə onu dirildərəm.”
Səhər tezdən İsa gəlib, o cavanın anasına buyurdu: “Mənimlə oğlunun qəbrinin başına gəl.”
Məryəm oğlu İsa qəbrin qarşısında dayandı. Başını göyə qaldırıb, həyat bağışlayan Allahın dərgahına ağladı və sonra ürək yanğısı ilə səslədi: “Ey Azir! Yuxudan oyan!”
Birdən torpaqlar kənara çəkildi. Qəbir yarıldı. Azir torpağın içindən çıxdı. Ana övladını qucaqladı. Gözlərindən sevinc yaşları axdı. Məsih o cavana buyurdu: “Ananla qalmaq istəyirsənmi?” Azir dedi: “Bəli, ey Allahın seçilmiş məxluqu.” Məsih buyurdu: “Allah-taala sənə yenidən ömür əta etmişdir. Tezliklə, evlənəcəksən. Allah sənə saleh övladlar verəcəkdir.”

SƏMAVİ YEMƏK
Allah-taala həvarilərə vəhy etdi ki, Mənə və elçimə iman gətirin. Dedilər: “İman gətirdik. Sən də şahid ol ki, biz Allahın əmrinə təslimik.”
Həvarilər Məryəm oğlu İsanın ətrafına toplaşıb, onu təsdiq etdilər. Onlar peyğəmbəri müdafiə etmək üçün hazır oldular. Onlar kiçik bir qoşun, lakin çox güclü və qüdrətli idilər.
Məsih dünya və axirətdə dəyərli məqama malik idi. O, iman cəhətindən elə bir məqamda idi ki, Allahdan nə istəsəydi, duası qəbul olunardı. Onun istəkləri insanların Allaha iman gətirməsi və Allahın verdiyi öz fitrətlərinə qayıtmaları üçün idi.
O, çox səylə qoyunlarının bir-birindən ayrılmamasına çalışan pakqəlbli və mehriban bir çobana bənzəyirdi. Olmaya canavar onları yesin! Bəni-İsrailin yoxsul və məhrum insanları itmiş qoyunlara bənzəyirdilər. Münafiq kişilər isə canavar kimi idilər. Kasıb və yoxsulları oğurlayıb, ruh və canlarında Məsihin risalətinə olan iman nurunu məhv edirdilər.
Bir gün Məsih həvarilərlə birgə yaxınlıqdakı təpələrin yanından keçirdi. O, Allaha imanı insanların arasında yaymaq istəyirdi.
Bir su bulağının yaxınlığında oturdu. Həvarilər də onunla oturdular. Məsih onların ayaqlarını yumağa başladı. Həvarilər onun bu qəribə işinə təəccübləndilər. O həzrətə dedilər: “Ey Allahın elçisi! Niyə belə edirsən?”
Məsih çox təvazökarlıqla buyurdu: “Sizdən istəyirəm ki, insanlarla belə rəftar edin! Mənim sizinlə rəftar etdiyim kimi. Mən sizə xidmət göstərdiyim kimi, siz də insanlara xidmət göstərin”.
Həvarilər acmışdılar. Amma Məsih acdığı zaman bir qədər çöl otlarından yeyir və aclığı dəf edirdi. Həvarilər isə bu işi görə bilmirdilər. Yalnız Məsih dünyaya rəğbətsiz insan idi. O özünü nəfsi istəklərinə hakim olmağa alışdırmışdı.
Həvarilər öz aralarında danışırdılar. Palçıqdan quş qəlibi düzəldən, sonra ona üfürüb quşa çevirən, Azirin qəbri başında dua edib, onu dirildən Məsih Allahdan bizim üçün səmadan yemək göndərməsini istəyə bilər. Ona görə də dedilər: “Ey Məryəm oğlu İsa! Sənin Rəbbin bizim üçün göydən yemək göndərə bilərmi?”
İsa çox narahat oldu və dedi: “Bunlar Allahın qüdrətinə şübhəmi edirlər?” Onlara xəbərdardlıq edərək buyurdu: “Əgər imanınız varsa, Allahdan qorxun.”
Dedilər: “Biz istəyirik o yeməkdən yeyək. Bilirik ki, sən bizə doğru deyirsən. Biz bu işə şahidik. Amma bizim qəlblərimiz daha çox arxayın olsun deyə, bu istəyi etdik. İnsanların qarşısında bu möcüzəyə şəhadət verəcəyik. Bu özü sənin risalətinin doğruluğu üçün yeni bir sübut olacaqdır. Həm də səmavi yeməkdən yeyib, bərəkət götürmək istəyirik”.
İsa sakit oldu. Amma nurani çöhrəsi kədərləndi. Gözlərindən səmavi nur parlayırdı. Məsih asimanların Rəbbinin dərgahına səcdə etdi. Sonra başını göyə qaldırdı. O pak vücudunun dərinliklərindən səsləndi: “İlahi! Bizim üçün səmavi yemək göndər ki, əvvəlimiz və axırımız üçün bayram və həmçinin səndən bir nişanə olsun. Bizə ruzi əta et! Sən ən yaxşı ruzi verənsən.”
Göydə bir nur parlayıb, o məkanı bürüdü. İsa və həvarilər ürəklərinin dərinliklərinə gedən dəhşətli bir səs eşitdilər. O, ilahi vəhyin səsi idi. Onlara buyurdu: “Mən bu yeməyi sizin üçün göndərirəm. Amma əgər bundan sonra sizin biriniz kafir olsa, ona elə əzab edəcəyəm ki, heç kəsə belə əzab etməmişəm.”
Səmavi yemək nazil oldu. Onda ürək açan ruzi və bərəkət vardı. Çörək və ətlə dolu idi. Yeməyin ətri fəzanı bürümüşdü. Aclar və yeməyi üçün heç bir şeyi olmayanlar Məryəm oğlu İsanın yanına gəldilər ki, onlara da yemək yedirsin. Onlar da ləzzətli və ətirli yeməkdən yesinlər. Yedilər və doydular. O gün bütün camaat ən dadlı və ləzzətli yemək yedilər.

DƏNİZİN SAHİLİNDƏ
Bir gün Məsih məhrum və yoxsul insaların görüşünə getdi. Balıqçı o həzrəti görərək qışqırdı: “Müəllim gəldi!”
Onlar nigaran yaşayırdılar. Çünki öz torlarını dənizə salsalar da, onlara heç bir şey nəsib olmamışdı. Onların bəzisi sahilin yanında oturmuşdular. Bəzisi balıq ovlayan qayıqlarda məyus halda dənizə baxır, bəziləri isə yelkənləri dolayırdılar. Ümidsizlik hər yeri bürümüşdü.
İsa qayıqların birinə mindi. Ovçulara yenidən ov üçün hazır olmalarını tapşırdı. Yelkənlər yenidən qaldırıldı. Qayıqlar Məsihin qayığının arxasınca hərəkətə gəldilər. Qayıqlar dənizin bir nöqtəsində dayandılar. Məsih ovçulara işarə etdi ki, öz torlarını suya atsınlar. Gözlənilmədən torlar balıqla doldu. Yenidən atdılar. Yenidən balıqla dolu torları çölə çıxartdılar. Beləliklə, qayıqlar balıqla doldu. Ovçular şən mahnılar oxuya-oxuya qayıdıb, verdiyi nemətlərinə görə Allaha şükür etdilər.

Kitabın adı: Peyğəmbərlərin həyatı
Tərcümə edən: V. Hüseynzadə

Ardı var ...

ARDINI BURADAN OXUYUN